Aşk Nereye Kadar?

BENİ UNUTMA _Özer Kızıltan
üzerine..

http://www.sabah.com.tr/kultur_sanat/sinema/2011/11/23/ask-nereye-kadar


"Gerçekten de içeriği, bir meselesi olmayan bir şeyde oynayamıyorum" diyen Mert Fırat, oynadığı yeni filmiyle bu kez, "en fazla ne kadar sevebilirsin? " sorusunun yanıtını, pek çoğumuzun daha önce hiç duymadığı "pick" hastalığının gerçekliği üzerinden sorduruyor, izleyiciye. Pick hastalığının, kulağımıza daha aşina olan Alzheimer ile benzer noktaları var ancak temel farkı hafıza kaybından önce kişilikte oluşan değişikliklerin belirmesi.


Beni Unutma ile  hastalığa gönderme yapan film bir yandan da içinde unutulmazları, insanları, anları duyguları barındırıyor.
Film, başrol oyuncularından Açelya Devrim Yılhan için de oldukça unutulmaz olmalı, çünkü bu Yılhan'ın ilk filmi. Bilmeyenleri buna inandırmak zor, oyunculuğuna tanık olduktan sonra. Mert Fırat ile unutulmaz bir aşk hikayesini yaşatıyorlar, unutarak unutulmaza ulaşmak hedefiyle ve pek çok kez yer yer nasihat olarak duyduğumuz yer yer tanık olduğumuz,  "Birini unutmanın en iyi yolu yeni birini bulmaktır." klişesiyle başlayan ama pek de sıradan olmayan bir aşk hikayesi anlatılıyor. Kimileri "aşk diye bir şey yok artık; her şey alacak, verecek hikayesi" dese de, film buna inat aşk'ı bazılarına tekrar hatırlatıyor, unutturmamayı hedefleyerek. Olcay ve Sinan tesadüfler ve kalp kırıklıkları ile birbirlerini buluyorlar, aşkın ömrü var mıdır diye düşünmeye fırsat kalmadan, hızlıca akan olay örgüsü bizi aşık, heyecanlı çiftin dünyasından, hala aşık, hala mutlu evli çiftin hayatına sürüklüyor. Sonrası, hüzünlü ve "milyonda bir insanın başına " gelen bir sürecin hikayesi.


Burak Göral'ın kaleme aldığı, Özer Kızıltan'ın yönettiği Beni Unutma filmi, aşkın bir kaç halini göstermekten de geri durmuyor, esas oğlan esas kız aşkını kutuplaştırmadan, aşkın hallerini "eski " aşıkların duygularına da yer vererek anlatıyor. Sinan'ın eski kız arkadaşına canlandıran Tuğba Ünsal ve Olcay'ın eski erkek arkadaşı Kenan Ece'nin oyunculuklarıyla film klişe hikayelerden sıyrılıyor.
Aşkın sınırlarını sorgularken aslında insanın sınır tanımazlığını gözlemliyoruz. Düşünün ki , aşıksınız, karşılığını alıyorsunuz, her şey çok güzel, filmlere konu olacak kadar hem de..Aşkınız, yaşananlarla, anılarınızla ve hatta ortak "meyveniz" çocuğunuzla perçinlenmiş, bir gün öğreniyorsunuz ki, bu yaşananlar "hiç yaşanmamış" olarak karşınıza çıkacak, hiç bir hatırası kalmayacak sevdiğinizde, sevdiğiniz en taze anılarla başlayarak yaşananları "yok" sayacak..Hatta onu bir süre eski anılarıyla paylaşmayı göze alacaksınız, siz hiç olmamışsınız gibi..Filmin izleyenin de sınırlarını sorgulattığı nokta bu olmalı, diye düşünüyorum izlerken ve aslında soruyu yeniden sormak lazım diyorum; "en fazla ne kadar sevebilirsin? " değil de " nereye kadar sevebilirsin ?" demek geliyor içimden..Kulağımda da Teoman, bir Bülent Ortaçgil şarkısını yorumluyor ; "Aşk Nereye Kadar? " kendi kendime soruyorum..